Fundado en 1910
La adoración de los pastores de Giorgione

La adoración de los pastores de Giorgione

Tres villancicos tradicionales gallegos para empezar el año

Se conocen específicamente con el nombre de «panxoliñas» y, por lo general, no acompañan a las celebraciones litúrgicas, sino a las propias de la Navidad

Se tiene constancia de la existencia de villancicos gallegos para la época de Navidad desde el siglo XV. No obstante, los que se han difundido más -adaptaciones de aquellos- son de finales del siglo XX y, dado su carácter popular, permiten no solo el acompañamiento de la gaita, sino también de diferentes instrumentos. Se conocen específicamente con el nombre de «panxoliñas» y, por lo general, no acompañan a las celebraciones litúrgicas, sino a las propias de la Navidad.

Y al igual que en muchas partes del mundo está presente Papá Noel, y Navarra y el País vasco cuentan con el Olentzero, Galicia tiene su «apalpador» (o pandigueiro), que baja de las montañas en el periodo navideño para asegurarse de que los niños gallegos han recibido durante el año la alimentación que su desarrollo necesita. Los niños reciben del «apalpador» (que les toca la tripa) castañas y todo tipo de regalos, y les desea que el Año Nuevo les permita crecer sanos y fuertes.

Ímonos xa prá aldea

Ímonos xa prá aldea
porque aquí non é ben ruar,
porque Xesusiño dorme
e podémolo despertar;

porque aquí non é ben ruar,
Ímonos xa prá aldea
porque Xesusiño dorme
e podémolo despertar.

Por entre as silveiras/A Belém vinde, pastores

Por entre as silveiras
alegres cantan os paxariños,
anunciando a todos
con grande emoción

que naceu o Neno
máis excelente e máis bonitillo
que vén a ser fillo
do Noso Señor.

A Belén vinde, pastores,
que alí naceu o Meniño,
que estaba titiritando,
tiritando de frío.

E o pobriño rompe a chorar
e ninguén corre prá o consolar,
soio o bociño con seu soprar
quentaba ó Neno sen descansar.

Por entre as silveiras
alegres cantan os paxariños,
anunciando a todos
con grande emoción

que naceu o Neno
máis excelente e máis bonitillo
que vén a ser fillo
do Noso Señor.

​As ovelliñas paciendo
porla beira dum lameiro
balan porque nacera
o Neno Deus verdadeiro.

E o pobriño rompe a chorar
e ninguén corre prá o consolar,
soio o bociño con seu soprar
quentaba ó Neno sen descansar.

A Belén vinde, pastores,
que alí naceu o Meniño,
que estaba titiritando,
tiritando de frío.

E o pobriño rompe a chorar
e ninguén corre prá o consolar,
soio o bociño con seu soprar
quentaba ó Neno sen descansar.

E o pobriño rompe a chorar
e ninguén corre prá o consolar,
soio o bociño con seu soprar
quentaba ó Neno sen descansar.

Mariñeiro, mariñeiro

Meriñeiro, mariñeiro,
mariñeiro da ría,
fais calar ás augas verdes
pró Meniño de María.

Que troulen as estelas,
que é noite de troulear,
mariñeiro, mariñeiro,
na terra tendida ao mar,

que o Meniño de María
grita paz o mundo enteiro;
fais calar as augas verdes,
mariñeiro, mariñeiro.

Que troulen as estelas,
que é noite de troulear,
mariñeiro, mariñeiro,
na terra tendida ao mar,

Que troulen as estelas,
que é noite de troulear,
mariñeiro, mariñeiro,
na terra tendida ao mar.

comentarios
tracking